این خانه چند بار مورد تعدّی و حرمت شکنی قرار گرفت. عبدالملک مروان این خانه را تخریب نمود.(مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 211) و در موقع اخذ بیعت برای خلافت خلیفه اول و برای تثبیت موقعیت او این خانه مورد هجوم واقع شده و به آتش کشیده شد.
مسعودی در " اثبات الوصیة" ص 123 گوید: فهجموا علیه و اُحرقوا بابه.
آتش زده شدن خانه حضرت فاطمه (س) چنان معروف و مشهور بوده که وقتی عبدالله بن زبیر بر شهر مکه مسلط گردید اعلام کرد هرکس با من بیعت ننماید خانه او را آتش می زنم آنگونه که خانه فاطمه را آتش زدند و سپس حسن بن محمد بن حنفیه که بیعت ننموده بود را دستگیر و زندانی کرد و خانه او را آتش زد، و بنی هاشم را در شعب جمع کرده و می خواست آنها را زنده زنده در آتش بسوزاند.(مروج الذهب، ج 3، ص 77)
اینهم یک نوعی آزادی و دموکراسی است که اول بر حکومت مسلط شوند و سپس شروع به بیعت گرفتن کرده و هرکس مخالف باشد باید خانه او را آتش زده و اهل خانه نیز در آتش سوزانده شوند. در شهر مدینه تمام مردم انصار- که اکثریت شهر بودند- و بخش عمده ای از مهاجر طرفدار حضرت علی (ع) بودند. اینان که اکثریت را تشکیل می دادند مخالف بیعت با خلیفه اول بودند. و چون حکومت آنان مشروعیت الهی نداشت سعی کردند مشروعیت مردمی را با تهدید و تطمیع دست و پا کنند.
کسی که بعداً خودش خیلفه شد به درب منزل حضرت علی (ع) آمد - در حالیکه حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) و طلحه و زبیر و عده ای از بزرگان قبایل مهاجر و انصار داخل منزل بودند و از بیعت خود داری می کردند- و گفت: یا برای بیعت با ابوبکر بیرون می آیید و یا آنکه خانه را با اهل آن به آتش می کشم. زبیر شمشیر خود را برهنه کرد، و از منزل بیرون آمد ولی مهاجمان به خانه، او را سنگ باران کرده و سپس او را دستگیر کردند(تاریخ طبری، ج 2، ص 443).
و اینگونه مخالفان را سرکوب کردند. آنانکه طرفدار مشروعیت الهی و خواهان اجرای دستورات رسول خدا(ص) بودند مورد تهدید و آتش زده شدن خانه و فرزندان شدند و نوع جدیدی از دموکراسی پایه ریزی شد که امروزه نیز شبیه آن در کشور بحرین و عربستان مشاهده می شود.
اسامی مهاجمان به خانه حضرت زهرا(س)
1- ابوبکر. وی موقع مرگ خود از این تهاجم اظهار تأسف می نمود، بنابراین معلوم می شود به دستور او انجام شده است.(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 6، ص 51).
2- عمربن خطاب(تاریخ طبری، ج 2، ص 433 و کنزالعمال ج 5، ص 651).
3- اسید بن حضیر ( الامامة و السیاسه ج 1، ص 11) نام وی را برخی اسید بن حصین گفته اند، (احقاق الحق، ج 2، ص 370).
4- سلمة بن سلامة(شرح نهج البلاغه، ج 6 ، ص 47)
5- ثابت بن قیس خزرجی(همان مدرک)
6- خالد بن ولید(همان مدرک).
7- محمد بن مسلمة(همان مدرک، ص 48).
8- بشیر بن سعد(احتجاج، ج 1، ص 414 و اختصاص مفید، ص 185).
9- مغیرة بن شعبه (همان مدرک).
10- ابوعبیدة بن جراح(اختصاص مفید، ص 185)
11- سالم مولی ابی حذیفه(همان مدرک)
12- معاذ بن جبل (الوافی بالوفیات، ج 6 ص 17. ملل و نحل، ج 1 ص 5. الامامة و السیاسة، ج 1 ص 12).
13- قنفذ (همان مدرک)
14- عثمان(اختصاص مفید، ص 184 و 187)
15- عبدالرحمن بن عوف(شرح نهج البلاغه، ج 6 ، ص 68. البدایه و النهایه، ج 5 ، ص 250. سیر اعلام النبلاء ، ص 26)
16- زیاد بن لبید(شرح نهج البلاغه، ج 6 ، ص 68)
17- معاویه بن ابی سفیان(وقعه صفین ، ص 163)
18- عمروبن عاص (همان مدرک).
19- زید بن اسلم( احقاق الحق، ج 2 ، ص 370).
اینان کسانی هستند که نام خود را بر پیشانی تاریخ به عنوان" مهاجمان و آتش زنندگان به خانه وحی" ثبت کردند.
و اما برخی از کسانی که داخل منزل بودند عبارتند از:
1- حضرت علی (ع).
2- حضرت فاطمه زهرا (س)
3- امام حسن (ع)
4- امام حسین (ع)
5- زبیر(تاریخ طبری، ج 2، ص 443)
6- طلحه(همان مدرک)
7- ثابت بن قیس (شرح نهج البلاغه، ج 2، ص 50)
8- سعد بن ابی وقاص(همان مدرک)
9- مقداد(همان مدرک)
10- سلمان (کتاب سلیم، ج 2 ، ص 580).
11- ابوذر(همان مدرک)
12- عباس بن عبدالمطلب(الامامة و السیاسة، ج 1، ص 11)
13- اکثر بنی هاشم، ابن ابی الحدید یکمرتبه گفته جمهور هاشمیین و سادات داخل خانه بودند(شرح نهج البلاغه، ج 6 ، ص 48) و یکمرتبه گفته مردمی از بنی هاشم داخل خانه بودند(شرح نهج البلاغه، ج 2، ص 56).
بهرحال جای این سؤال باقی است که حکومتی که مشروعیتی نداشت و هنوز عده زیادی با آن بیعت نکرده بودند چگونه حق داشت خانه وحی را به آتش کشد، انسانهای بی گناه بلکه معصوم را بکشد و عده ای را تهدید و مورد شکنجه و ضرب و شتم قرار دهد؟ و چگونه عده ای اینگونه حکومتی را جانشین حکومت رسول خدا(ص) می دانند؟ امیرالمومنین علیه السلام خلیفه و جانشین حکومت رسول خدا است که می گوید: اگر همه دنیا را به من بدهند در برابر آنکه به مورچه ای ستم کنم هرگز نخواهم پذیرفت.
نظرات شما عزیزان: